Odkąd pamiętam moja mama podrzucała mi książki o kobietach, które, mówiąc najprościej, miały gorzej. Czytałam o tym, jak są pozbawione praw, opieki, badań i wydawało mi się to zawsze takie odległe, niemożliwe, nieprawdopodobne. Wciąż na świecie są miejsca, gdzie prawa kobiet są ograniczone. Ale w moim kraju?

Nie jest mi oceniać czy aborcja jest słuszna czy nie, sama nie chciałabym tego. Ale nic nie jest czarne, ani białe. Nigdy nie byłam i mam nadzieję nie będę w takiej sytuacji. Każdy może teoretyzować co zrobi, ale czy faktycznie tak postąpimy? Tego nie wiesz ani Ty, ani ja.

Przypomina mi się wtedy książka “Bez znieczulenia. Jak powstaje człowiek“, jest tam dużo o życiu, ale i śmierci. Cała książka to książka-wywiad z małżeństwem ginekologów.

Wczoraj miałem bardzo trudną rozmowę. Skierowano do mnie pacjentkę w 28. tygodniu ciąży z Instytutu Onkologii z nieoperacyjnym rakiem jelita grubego. Ma postawiony wyrok. Wiadomo, że umrze. Nie wiem kiedy, bo uważam, że lekarze nie mają ani możliwości, ani nawet prawa tego przewidywać. W jej środku jest dzieciak. Zapytałem, czy ma świadomość swojej sytuacji. Miała. Powiedziałem, że mogę dać jej sterydy i za dwa dni zrobić cesarskie cięcie, tylko że jest ogromne ryzyko chorób dziecka. Poprosiłem, żeby tę ciążę pokontynuowała chociaż jeszcze z sześć tygodni. To są prawdziwe dramaty. – “Bez znieczulenia, jak powstaje człowiek”

Przypomina mi się też książka “Mundra” o pracy położnych, które opisywały realia opieki nad kobietami w Polsce na przetrzeni lat. Każda z trochę innym nastawieniem, ale chyba każda nastawiona na kobietę i jej prawa.

Ciągle słyszę, że mordujemy zarodki. Prawda jest taka, że nawet u kobiet płodnych osiemdziesiąt procent zarodków się nie przyjmuje. Nie wchodzi do macicy. Kobieta nie wie, że to nie jest tylko miesiączka, że złuszczył się też zarodek. W rozrodzie proporcje są takie same, z tą różnicą, że to wszystko widać. Naprawdę nigdy w życiu nie wyrzuciłam zarodka do śmieci. – Sylwia Szwed, Mundra

Przypomina mi się książka “Ginekolodzy”, która opisuje zawód ginekologów, w zasadzie historię medycyny. Pokazuje jak było “kiedyś”. Książka przerażająca, szczególnie historie.

Nawet jeśli dla kobiety każda kolejna ciąża wiąże się z dużym zagrożeniem, a mąż nie chce się zgodzić na wyżej wspomnianą czasową abstynencję, to kobiecie i tak nie wolno sięgać po złą metodę (pesarium) zapobiegania ciąży. Oczywiście w wysokim stopniu można jej współczuć, nie pozostaje jej jednak nic innego, jak mężnie stawić czoło smutnym następstwom przyjętych wraz z małżeństwem obowiązków. – Ginekolodzy

Wybrałam dla Ciebie trzy cytaty z książek, które mocno mi siedzą w głowie. Teraz myślę też o tym jako o swojej przyszłości. Czy jeśli będę chciała mieć więcej dzieci to będę mieć prawo do badań prenatalnych? Czy będę wiedzieć, jak rozwija się moje dziecko? Czy jest zdrowe? Czy ja jestem zdrowa?

I na koniec polecam wam jeszcze jeden wpis z bloga Agaty Komorowskiej – “W imieniu dzieci skazanych na życie“. Bardzo emocjonalny, bardzo poruszający przynajmniej dla mnie. Warto przeczytać. Wpis osoby, która jak dla mnie ma bardzo dużo do powiedzenia w tym temacie.

Zmiany w prawie antyaborcyjnym

• kara więzienia za aborcję, ale…

Art. 152. § 1. Kto powoduje śmierć dziecka poczętego, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. (…) § 5. Nie podlega karze matka dziecka poczętego, która dopuszcza się czynu określonego w § 2.” (warto przeczytać cały projekt, nie jest długi).

• zagrożenie dla badań prenatalnych, które mogą wpływać na większe prawdopodobieństwo poronienia (patrz par wyżej)
• kobieta nie może dokonać aborcji, jeśli dziecko jest poczęte z gwałtu
• konieczność utrzymania ciąży zagrażającej życiu matki (jw.)

Ten projekt ustawy jest dość niejednoznaczny, warto go przeczytać. Co nie zmienia faktu, że bez względu na to czy idziesz protestować czy nie to książki wyżej wymienione warto przeczytać. Serio.

Bierzesz udział w czarnym proteście? Trzymaj się!